Het is 15 mei 1984.
Met mijn vriend Pieter van den Bosch kijk ik in een bomvolle sporthal De Holten in Marum naar een wedstrijd in de halve finale van het Nederlands kampioenschap zaalvoetbal. FC FAM, de trotse kampioen van district Noord, speelt tegen De Haantjes, de kampioen van Zuid. De Molukse formatie, opgebouwd uit de families Tomasoa (Maarten, Arend, Daan, David en Litha) en Laturiuw (Thomas, Piet, Freddy, Mingoes en Jan) wordt door de Limburgers uit Beek naar een kansloze 1-6 nederlaag gespeeld. Een week later gaan De Marumers in eigen hal tegen de kampioen van Oost, Jako uit Wijchen, met 3-11 opnieuw hard onderuit. Het technisch zeker gelijkwaardige FC FAM wordt voornamelijk op tactisch gebied verslagen. De wedstrijden laten op ons een geweldige indruk achter. In vergelijking met een doorsnee wedstrijd op het veld zijn beide wedstrijden, mede door de vele treffers, zeer spectaculair.
Selectie snel rond
Onder het mom wat in Marum kan moet in Leek ook kunnen, besluiten we om tezamen met Reynolt Bolhuis een eigen team op te richten. Binnen een week hebben we de selectie rond. Naast het genoemde drietal behoren Erwin Udink, Martin Thiewes, Bonne Biesma, Jannes van der Velde en Cor Mostert tot de spelers van het eerste uur. Omdat de meesten lid zijn van VEV ’67, sluiten we ons als zaalafdeling aan bij deze veldvereniging, met als thuishaven de Rodenburghal in Leek.
Via doelman Bolhuis hebben we met Radio Nanninga uit Leek binnen enkele dagen een sponsor. Ons eerste optreden als VEV/Radio Nanniga in augustus 1984 is meteen een succes. Op het sterk bezette toernooi van FC FAM leggen we voor Phoenix uit Groningen, dat in 1985 de Noordelijke titel verovert, en de organiserende vereniging beslag op de eerste plaats.
Op basis van ‘bewezen sterkte’ wordt vervolgens bij de KNVB het verzoek ingediend om een aantal klassen te mogen overslaan. Tot onze verbazing wordt dit gehonoreerd en worden we ‘bij wijze van hoge uitzondering’ in plaats van in de vierde ingedeeld in de eerste klasse van de KNVB Afdeling Groningen.
Snelle opmars
Het vertrouwen dat de bestuurders van de KNVB in ons hebben, wordt niet beschaamd. Onder leiding van coach Willem Lieffering wordt na een spannende strijd met Lycurgus uit Groningen het kampioenschap veroverd. De beloning is promotie naar de provinciale Hoofdklasse. In het seizoen 1985/1986 gaan we met twee teams van start in de competitie. Ook op het één na hoogste landelijke niveau steken we met het eerste team onze ambitie niet onder stoelen of banken. Als promovendus mengen we ons brutaal in de strijd om de begeerde promotie naar de Interregionale Hoofdklasse. Aan het eind van een spannende competitie komen we op kampioen ESA/Daftrucks uit Marum slechts twee punten tekort.
Aan het eind van het seizoen nemen we afscheid van coach Willem Lieffering en de spelers Martin Thiewes en Erwin Udink. De beide aanvallers gaan spelen voor de nieuw opgerichte zaalvoetbalafdeling van Roden.
Met nieuwkomers Freddy Laturiuw en de broers Klaas en Lef Meijer gaan we het derde jaar van ons bestaan andermaal op jacht naar het hoogste niveau. Dat lukt, want onder leiding van coach Lubbert Veenstra worden we voor de tweede maal binnen drie jaar kampioen.
Nieuwe speellocatie
Omdat het zaalvoetbal binnen VEV ’67 min of meer het veldvoetbal dreigt te overvleugelen, wordt na goed overleg tussen het bestuur van VEV ’67, Gerrit Lieffering en Reynolt Bolhuis besloten om een eigen zaalvoetbalvereniging op te richten. Na een gesprek met Duurt Louwes en Henk Assies verruilen we met ingang van het seizoen 1987/1988 de Rodenburghal voor het pasgeopende Sportcentrum Leek.
Omdat de multifunctionele hal na drie seizoenen ook het sponsorschap van Nanninga Elektro overneemt, debuteren we onder de naam ZVV Sportcentrum Leek op het hoogste landelijke niveau. Het eerste bestuur ziet er als volgt uit: voorzitter Lubbert Veenstra, secretaris Willem Lieffering en penningmeester Reynolt Bolhuis. Aan de competitie doen inmiddels vijf teams mee. Voor het eerst wordt er in de persoon van Gerrit Split uit Groningen een gediplomeerde coach aangetrokken.
De KNVB schotelt ons meteen een sportieve uitdaging voor. Boven de twee Interregionale Hoofdklassen in Noord-Nederland wordt met ingang van 1988/1989 een zogenaamde Districtsklasse Noord gevormd. Het is een bewogen seizoen, want al na een paar maanden wordt de heer Split na interne twisten op non-actief gesteld. Als interim-coach maakt Gerard Bosman het seizoen af. Als nieuwkomer doen we het sportief gezien goed. Achter Noordelijk kampioen Phoenix leggen we beslag op de tweede plaats, hetgeen de begeerde promotie tot gevolg heeft.
Beslissingswedstrijd
In 1988/1989 nemen we afscheid van de gebroeders Meijer. Hun plaatsen worden ingenomen door de broers Johan en Jan Pitstra, terwijl Evert Darmeveil onder de lat de plaats van Reynolt Bolhuis overneemt. De vereniging is inmiddels gegroeid naar acht teams. De door een blessure afgehaakte Gerrit Lieffering is de nieuwe coach van het eerste team. In de Districtsklasse Noord draaien we van het begin mee voor het kampioenschap. Aan het eind van de competitie staan we samen met Schattenberg uit Assen op 22-33. In een zinderende beslissingswedstrijd in Bergum trekt Schattenberg voor 1000 toeschouwers met 3-1 aan het langste eind en plaatst zich daarmee voor de play-offs voor het Nederlands kampioenschap.
Na vijf succesvolle jaren behoren de Leekster zaalvoetballers tot de toonaangevende teams in Noord-Nederland. Door de toenemende kosten gaat het bestuur op zoek naar een nieuwe hoofdsponsor. In de zomer van 1989 probeert opticien Joop Zwart middels een vijfjarig contract zijn naamsbekendheid te vergroten.
In de periode 1989/1994 timmert ZVV Zwart Optiek Leek met tien teams nadrukkelijk aan de weg. In het seizoen 1989/1990 komen Robert Elting, Johnny Tanasale en Henk Dijkstra de selectie versterken. Het wordt opnieuw een belangrijk seizoen. Want de KNVB in Zeist heeft besloten om uit zes Districtsklassen een drietal landelijke Eerste Divisies te gaan vormen. De zes sterkste teams uit Noord worden samengevoegd met de zes sterkste van het District Oost. HG Groningen wordt Noordelijk kampioen, maar met een stevige vijfde plaats plaatsen we ons overtuigend voor de Eerste Divisie.
Grote krachtsverschillen
In 1990/1991 wordt de selectie uitgebreid met de nieuwkomers Janus Pieter, Eddy Tinge en doelman Reinder Homan. Voor het eerst maken we reizen buiten de drie Noordelijke provincies. Op het programma staan onder andere uitwedstrijden naar Nijmegen, Wijchen, Doesburg en Lunteren. Vooral het krachtsverschil tussen de teams uit Noord en Oost is opvallend groot. In de Eerste Divisie B maken de Oostelijke teams de diens uit.
Zij bezetten aan het eind van de rit dan ook de zes bovenste plaatsen. Nagenoeg de gehele competitie vechten de Noordelijke teams tegen degradatie. Zelf blijven we er op het nippertje in. De voormalige Noordelijke kampioenen Schattenberg (1988/1989) en HG Groningen (1989/1990) degraderen. Uit gesprekken met de Oostelijke teams blijkt dat ‘training’ het sleutelwoord is.
Op vrijdag 28 juni 1991 wordt het eerste officieuze Noordelijke kampioenschap zaalvoetbal voor A-junioren in Leek afgewerkt. In de finale gaat het jeugdteam van Zwart Optiek Leek, met onder andere de 16-jarige Jeroen Dussel in de gelederen, onderuit tegen Roden. Bij de winnaar speelt de dan 17-jarige Heerenveen-prof Tieme Klompe.
Vorming Eredivisie
In het seizoen 1991/1992 spelen we opnieuw in de Eerste Divisie B. Met de komst van Ronald Struyck, Koen Kap, Erik Schraven en Gert Haak wordt de selectie aanzienlijk versterkt. Inzet is een plaats in de nieuw te vormen Eredivisie. Met zeven Oostelijke- en vijf Noordelijke teams vechten we voor vier promotieplaatsen. Deze gaan zoals verwacht alle naar het Oosten. Met een keurige zesde plaats weten we ons als enige tussen de Oostelijke teams te wurmen.
Met de komst van Harrie Zwiers, Bart Giezen, Henri ter Wal en René de Vries stellen we ons voor het seizoen 1992/1993 een plaats bij de bovenste vier ten doel. In tegenstelling tot voorgaande jaren wordt er door het eerste wekelijks getraind. Door de vorming van de Eredivisie spelen we weer met zes Noordelijke- en zes Oostelijke teams in de Eerste Divisie B. Het gaat boven verwachting, want ondanks de aanwezigheid van ‘de zes wijzen uit het Oosten’ worden we ongeslagen kampioen en promoveren we naar de Eredivisie.
Trainingsachterstand
Eén jaar na de vorming van de Eredivisie maken we als Zwart Optiek Leek in het seizoen 1993/1994 ons debuut. Met de nieuwkomers Bert Boers, Harold Visser, Ed Maitimu, Robert Groninger en Jeroen Dussel beschikken we over een kwalitatief brede selectie. Schrokken we een paar jaar eerder nog van het hoge niveau van de teams uit Oost-Nederland, de clubs uit het Westen en Zuiden staan op een nog veel hoger niveau. We worden geconfronteerd met verenigingen die al vele jaren tweemaal per week in de zaal trainen. Technisch kunnen we het nog wel bolwerken, maar door onze vele jaren aan trainingsachterstand wordt al snel duidelijk dat we tactisch tekort komen en dat handhaving het maximaal haalbare is. Na een goede start komen we in de beslissende fase van de competitie net tekort en degraderen we.
Grote schoonmaak
Na vijf seizoenen wordt het contract met Zwart Optiek niet verlengd. Na tekening van het contract met de nieuwe hoofdsponsor Hummel Recycling uit Leek wordt de naam omgedoopt in Hummel Eagles. Trainer – coach Gerrit Lieffering trekt na de degradatie zijn conclusies en houdt binnen zijn selectie ‘een grote schoonmaak’. De helft van de spelersgroep wordt bedankt voor bewezen diensten.
Met de nieuwkomers Jan Bats, Jens Toxopeus, Henk Bralts en Guido Broers wordt in het seizoen 1994/1995 ongeslagen de titel in 1B veroverd. Na een jaar van afwezigheid keren ‘de Adelaars’ derhalve terug op het hoogste nest. Met Sonny Risamasu, Roelof Dolfijn en Martin de Vries wordt in 1995/1996 andermaal het avontuur in de Eredivisie aangegaan. De KNVB bepaalt in de zomer van 1995 dat vanaf dat moment een overwinning drie in plaats van twee punten oplevert. Voor het eerst in de historie hanteert coach Gerrit Lieffering het spelen met ‘twee blokken’. Met een zevende plaats (26-36) leggen de Eagles beslag op een keurige positie in de middenmoot. In 1996/1997, met Erik de Jonge als nieuwkomer, wordt er met één puntje meer zelfs beslag gelegd op de vijfde plaats in de eindrangschikking.
Leekster Eagles
Onder voorzitterschap van Gerard Kremer blijkt dat door de toenemende professionalisering in het zaalvoetbal de sponsoring een steeds belangrijkere rol gaat innemen. Het bestuur stapt hierdoor bewust af van de naamskoppeling en richt zich in plaats van op één hoofdsponsor bewust op meerdere sponsoren. Het plan krijgt gestalte in een zogenaamde Business-Club.
Sportief gezien hebben de Leekster Eagles, met als nieuwkomers Bas Lulofs en Robert Herder, in 1997/1998 een zwaar seizoen. Dankzij een sterke eindsprint rolt er met 26-31 toch nog een achtste plaats uit de bus.
Met dezelfde spelersgroep, aangevuld met de van Schattenberg overgekomen Jordi Soumeru, gaat het in 1998/1999 onverwacht boven verwachting. Zo wordt regerend landskampioen Bunga Melati tot tweemaal toe verslagen. Mede hierdoor eindigen de Eagles met 26-44 op een vierde plaats. Vijftien jaar na de oprichting plaatsen de Leekster Zaalvoetballers zich voor het eerst voor de strijd om de play-offs van het Nederlands zaalvoetbalkampioenschap.
Diverse spelers hebben inmiddels gespeeld voor Oranje of Jong Oranje. Zelfs de drie toonaangevende topteams, Den Haag Trimeur, Hoornsche Veerhuys en Bunga Melati, melden zich voor spelers van de Eagles.
Vaste waarde Eredivisie
In 1999-2000, met als belangrijkste nieuwkomer Simon Aronds, draaien de Eagles lange tijd mee voor een plaats in de play-offs. Pas in de laatste duels haken de Leekster zaalvoetballers af en eindigen uiteindelijk met 26-41 op de zesde plaats. Ook in 2000-2001, met als nieuwkomers Ronald Goossensen en Harmen Kuperus, draaien Eagles het hele seizoen in de top mee. Voor het eerst in de historie wordt de finale van de KNVB-beker bereikt. In de competitie worden alle records gebroken en staat de teller uiteindelijk stil op 26-53 en wordt voor de tweede maal de play offs gehaald.
Trainer-coach Gerrit Lieffering hoopt dat Leekster Eagles een vaste waarde mag worden in de Eredivisie. Daarnaast verwacht hij veel van de jeugdopleiding die de afgelopen twee seizoenen duidelijk gestalte heeft gekregen. In de eerste jeugdcompetitie voor zaalvoetballers worden de A-junioren op overtuigende wijze kampioen van Noord-Nederland. (tekst Gerrit Lieffering – juli 2001)
Zonder boegbeeld Gerrit Lieffering gaan de Eagles verder.
In het seizoen 2001-2002 staat Leekster Eagles lange tijd aan kop in de futsal eredivisie. Door diverse blessures weten de Eagles de eerste plaats niet vast te houden, uiteindelijk eindigen de Leeksters op een derde plaats met 26-49, waarmee deelname aan de play-offs werd afgedwongen. Daarin blijkt West Stars over twee duels de gelukkigste. In januari van dat seizoen werd tegen Promocon Edegem, middels 1-1 in Leek en 4-4 in België, de Benelux-beker veroverd. Jeroen Dussel keerde dat seizoen terug op het oude nest, terwijl met Dennis Liewes en Duminda Menting de eerste spelers uit de jeugdopleiding doorstroomden naar de eerste selectie.
Eerste plaats reguliere competitie wordt in laatste wedstrijd verspeeld
In het seizoen 2002-2003 beginnen de Leeksters weer sterk en nemen dan ook de koppositie in. Na 4 gelijke spelen op rij zakt Leekster Eagles naar de 4de plaats. Maar met nog drie wedstrijden te spelen laat de concurrentie punten liggen waardoor de eerste plaats weer wordt ingenomen. De laatste wedstrijd wordt echter verloren en met een 2de plaats heeft Leekster Eagles een unieke prestatie geleverd. In de halve finale om de play-offs is Hilversum de tegenstander……………….
Auteur: Gerrit Lieffering